12
listopad
Przeczytaj:
Praca zdalna jeszcze kilka lat temu była marzeniem wielu osób: brak dojazdów, większa swoboda, możliwość pracy z dowolnego miejsca na świecie. Dziś wiemy, że oprócz zalet ma też swoje pułapki: rozmycie granic między pracą a życiem prywatnym, samotność, problemy z koncentracją, a czasem zwyczajne wypalenie. Jak zorganizować sobie codzienność, żeby nie zwariować? Pierwszym krokiem jest stworzenie choćby namiastki „biura”. Nie każdy ma oddzielny pokój, ale nawet wydzielone biurko czy stały kąt w salonie zmieniają bardzo dużo. Mózg lubi sygnały: tu pracuję, tam odpoczywam. Jeśli laptop wędruje z kanapy na łóżko i z powrotem, po pewnym czasie trudno jest się zrelaksować, bo każde miejsce w domu zaczyna kojarzyć się z obowiązkami służbowymi. Drugą ważną sprawą jest rytm dnia. Wiele osób w pracy zdalnej wpada w dwa skrajne tryby: albo pracuje w chaosie, „kiedy się da”, albo wręcz przeciwnie – siedzi przy komputerze od rana do nocy, bo „przecież i tak jestem w domu”. Pomocne bywa ustalenie sobie ram czasowych, w których jesteś dostępny zawodowo, oraz przerw na posiłki, ruch i zwykłe „nicnierobienie”. Kalendarz i blokowanie czasu naprawdę potrafią uratować psychikę. Na pewnym etapie warto pomyśleć także o narzędziach, które ułatwiają organizację. Dobrze skonfigurowana strona internetowa firmowa lub osobista, integracje z kalendarzem, aplikacje do zarządzania zadaniami czy komunikatory z jasno ustalonymi zasadami działania – to wszystko redukuje chaos. Zamiast przekopywać się przez kilkanaście wątków mailowych, masz jedno miejsce, w którym klient znajdzie informacje, a zespół – materiały i statusy. Kolejnym filarem zdrowej pracy zdalnej jest dbanie o ciało. W biurze często choćby wstajesz, żeby przejść się po kawę, pogadać z kimś w kuchni, wyjść na lunch. W domu bardzo łatwo spędzić pięć godzin w tej samej pozycji, nie odrywając oczu od ekranu. Dlatego warto wprowadzić drobne rytuały: krótka gimnastyka co dwie–trzy godziny, spacer w ciągu dnia, ćwiczenia wzmacniające plecy. To nie jest fanaberia, tylko inwestycja w to, żeby za kilka lat nadal móc wygodnie pracować. Nie można zapominać o relacjach. Praca zdalna potrafi być bardzo samotna, szczególnie dla osób, które nie mają rozbudowanego życia towarzyskiego poza firmą. Warto zadbać o regularne spotkania – nawet jeśli częściowo będą to rozmowy online, to jednak z włączoną kamerą, z chwilą na pogaduchy o życiu, a nie tylko o zadaniach. Poza tym dobrze jest mieć znajomych spoza pracy: grupy zainteresowań, klub książki, wieczorne wyjścia raz na jakiś czas. Częstą pułapką jest też przekonanie, że skoro pracujesz zdalnie, to musisz być zawsze dostępny. Odbieranie telefonów o 22, odpisywanie na maile w weekendy, reagowanie na każde powiadomienie w kilka minut – to prosta droga do wypalenia. Zdrowa praca zdalna wymaga asertywności: ustawienia granic, informowania o nich i konsekwentnego ich pilnowania. Wreszcie – obserwuj swoje sygnały ostrzegawcze. Jeśli coraz częściej czujesz zniechęcenie, masz problemy ze snem, irytujesz się drobiazgami, a poczucie sensu tego, co robisz, spada – to nie są „humorki”, tylko wskaźniki, że warto zwolnić, porozmawiać z kimś zaufanym, czasem nawet z psychologiem. Praca zdalna może być wspaniała, ale tylko wtedy, gdy jest częścią życia, a nie całym życiem.